خطيب در تاریخ خود ذکر کرده است که امام شافعی در طول اقامت خود در عراق از زیارت قبر ابوحنیفه تبرک می جست. روایت شده است که حافظ عبد الغنی مقدسی حنبلی دچارآبله مرغون شد که درمان آن دشوار بود، پس با قبر امام احمد بن حنبل تماس گرفت و شفا یافت. حافظ عراقی نقل کرده است که امام احمد بن حنبل از آبی که پیراهن امام شافعی در آن شسته شده بود، برای تبرک نوشید. با تمام این موارد، روشن می شود که تبرک جستن به آثار مشایخ بزرگوار و اولیای خدا جایز است، و همچنین توسل به مقامات آن ها نزد خداوند متعال نیز جایز است.
فایده ای صوفیانه:
مرید می تواند از آثار شیخ خود تبرک بجوید، و هیچ تفاوتی بین کمیت یا مقدار آن وجود ندارد، زیرا برکت نورانی در جزئی ترین بخش های اثر نیز وجود دارد و هر مکانی که شیخ کامل در آن قرار گیرد، برکت در آن جا جاری و ماندگار می شود.
منبع:
السيد الشيخ محمد الكسنزان – موسوعة الكسنزان فيما اصطلح عليه اهل التصوف والعرفان ج3 مادة(ب ر ك).
