رابطه: به معنای پیوند قلب مرید با وسیله ای است که به خداوند متصل است، در او فانی شده و از او سبحانه و تعالی مدد می گیرد و به مرید نیز مدد می رساند. این وسیله نزد ما شیخ طریقت است.
رابطه: دروازه‌ی شهر علم الهی است. هر کس که بر آن در بکوبد، حقایق غیب ها برای او گشوده می شود و بر این پایه به ملاقات محبوب نائل می گردد.
رابطه: رازی است میان شیخ و مرید او، که تنها کسی بر آن آگاه می شود که در رابطه باشد.
رابطه: هم نشینی روحانی است.
می گوییم: کسی که با شیخ در رابطه است، دو برکت به او می رسد: برکت نور ذکر و برکت نور رسول.
رابطه: تجسید روح اقدس مقدس است و استقرار آن بر عرش رحمان در ملکوت انسانی، یعنی تجسید نور شیخ و فرود آن در قلب مرید.
رابطه: آن است که چشمانت را بر دنیا ببندی و درون قلبت بنگری، و قلبت به شیخ نگاه کند.
منبع :
سيد شيخ محمد الكسنزان- دایره المعارف الكسنزان فيما اصطلح عليه اهل التصوف والعرفان- ج9 – باب (ر ب ط).
