اصطلاح ( اسیر )

درلغت
اسیر : كسی است كه در جنگ و در گیری دستگیر شده باشد . اسیر شهوت ها : كسی كه تسلیم شهوت های خود شده باشد. (١)

در قرآن كریم :
كلمه اسیر 6 بار با مشتقات مختلفش در قرآن آ مده است . به عنوان مثال : ( وَيُطْعِمونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّهِ مِسْكيناً وَيَتيماً وَأَسيراً) (٢) ترجمه: ” و به [پاس] دوستى [خدا] بينوا و يتيم و اسير را خوراك مى‏ دادند”

در اصطلاح صوفی :
شیخ سری سقطی می فرماید : اسیر كسی است كه برایش فرقی نمی كند مردم در باره اش چه میگویند زیرا او یك (ولی ) است. (۳)

در اصطلاح كسنزان :
اسیر كسی است كه خداوند عز وجل از لحاظ روحی او را در بر گرفته و او خود در حال فنا است . چنین شخصی دیگر اختیاری برایش نمانده و به واسطه خداوند اسیر هر چیزی است.
او مسیر است ومخیر نیست . این مرحله مرحله اسیر است كه دائماً در حال شهود حق است.

حاشیه ها:
[1] – المعجم العربي الاساسي – ص88 .
[2] – الإنسان : 8 .
[3] – الشيخ يوسف بن ملا عبد الجليل – مخطوطة الانتصار للأولياء الأخيار – ص 316 ( بتصرف ) .

منبع :المصدر : السيد الشيخ محمد الكسنزان الحسيني – موسوعة الكسنزان فيما اصطلح عليه اهل التصوف والعرفان – مادة (ا س ر) .