شبهه:
شرک به خداوند، و به عنوان مثالی بر این، ادعای (شیخ) مبنی بر دانستن غیب و اطلاع بر لوح محفوظ که خداوند متعال در آن غیب را نوشته و از تمام مخلوقات پنهان کرده است، علاوه بر ادعای او در مورد آگاهی از همه انسان ها و آنچه که فکر می کنند و انجام می دهند… حتی اینکه او می داند چه می خورند، چه می نوشند و چه چیزی را در خانه هایشان ذخیره می کنند!
پاسخ:
ما به کسانی که شیخ ما را به ادعای علم به غیب و اطلاع بر لوح محفوظ متهم می کنند، می گوییم: ایمان ما یقینی است که چاقو به خودی خود نمی برد و آتش به خودی خود نمی سوزاند، بلکه این ها اسبابی هستند و خداوند متعال مسبب اعظم است. چاقو به اراده خدا می برد و آتش به اراده خدا می سوزاند، و همچنین ولی خدا به اراده خداوند دانشی دارد که ما از آن بی خبریم. و شما این را انکار می کنید. پس کدام گروه به توحید نزدیک تر است؟ ما می گوییم: خداوند لشکریانی دارد که شما آن‌ها را نمی شناسید و شما آن را انکار می کنید. پس کدام گروه فضل خداوند را بهتر می شناسد؟ متجاوز؟ اگر شما معتقدید که تقوا هیچ اثری ندارد، پس چگونه آیه «وَاتَّقُوا اللَّهَ وَيُعَلِّمُكُمُ اللَّهُ» را ارزیابی می کنید؟ آیا الهام گرفتن از فضل خداوند نیست؟ آیا فراست نوری از جانب خداوند نیست؟ آیا خداوند در قرآن به ما خبر نداده که به بنده صالح خود علم لدنی آموخته و او را با رحمتی از جانب خود مورد لطف قرار داده است و پیامبر خدا موسی نتوانست در مقابل بنده صالح صبر کند؟ آیا پروردگار عزت در حدیث قدسی صحیح و مشهور به ما نفرموده که بنده با تقرب به او از طریق نوافل چنان نزدیک می شود که گوش و چشم او می شود؟ پس چه بگویید درباره بنده ای که با نور خداوند می شنود و می بیند، و نوری که هیچ حدی ندارد؟ آیا کسی که تمام این دلایل از قرآن و سنت نبوی شریف را انکار می کند، مانند کسی نیست که می خواهد رحمت پروردگارش را تقسیم کند؟ و عطای خداوند را محدود کند، در حالی که عطای او قطع نمی شود؟ پس چی شده که شما به خداوند بدگمان شده اید و گمان می کنید که درست کارید؟ آیا کسی از شما شنیده یا خوانده که شیخ ما چنین ادعایی کرده باشد؟ پس با یک سخن استشهاد کند، و کجا؟ اما مسأله ایمان به آنچه می گویید، برای اهل تصوف بدون استثنا ثابت است. و ما ایمان خود را به این تأیید می کنیم.
