برخی از روی ناآگاهی یا نادانی (یاخود را به نادانی زدن)، فعالیتهای خارق العاده درویشان را انکار میکنند و ادعا میکنند که اگر درست بود، پیامبر صلی الله علیه و آله از آنها برای نشر اسلام استفاده میکرد و چنین محافل و مراسماتی را برگزار می نمود. ما به نوبه خود از آنها می پرسیم:
آیا سرورمان حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) مانند کاری حضرت ابراهیم علیه‌السلام با قوم خود کرد به آتش وارد شد؟
آیا سرورمان حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) مانند کاری که حضرت صالح با قوم خود کرد صخره را به شتر تبدیل کرد؟
آیا سرورمان حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) مانند کاری که حضرت موسی علیه السلام با قوم خود کرد عصا را به مار تبدیل کرد؟
آیا سرورمان حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) مردگان را زنده میکرد؟ همانگونه که حضرت عیسی علیه السلام برای قوم خود چنان میکرد؟!
از سوی دیگر:
آیا قرآن همانگونه که بر سرورمان حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) نازل شد، بر هیچ یک از پیامبران دیگر نازل شده است؟
آیا ماه همان گونه که برای سرورمان حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) شکافت، برای هیچ پیامبر دیگری شکافته شد؟
آیا هیچ یک از پیامبران مانند سرورمان حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) به معراج سفر کرده و به مقام “قاب قوسین او ادنی” رسیده است؟
پاسخ قاطع این است: خیر.
حال آیا این بدان معناست که معجزات پیامبران باطل هستند زیرا پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله و سلم) مانند آنها را نیاورده است یا اینکه معجزات سرورمان (محمد صلی الله علیه و آله و سلم) باطل هستند چون در میان انبیا پیش از ایشان مورد مشابه وجود ندارد؟
اگر جواب منفی است، پس چرا فرد انکار کننده میگوید کرامت باید حتما چیزی باشد که به دست پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) انجام شده باشد؟
از امامان و حافظان امت محمدی تعداد بسیار زیادی از کرامات اولیا و صالحین به صورت متواتر نقل شده است که از عصر صحابه شروع شده، در عصر تابعین و تبع تابعین امتداد یافته و در بقیه دوران ها خاتمه پیدا کرده است. حال چون نقل نشده که پیامبر مانند این کرامات را انجام داده، با وجود این تواتر در نقل، باید بگوییم که این کرامات باطل هستند؟
اعمال ماوراء الطبیعه جزو سخنان و اعمال واجب بر امت نیست، بلکه ثمرهایق از ثمرات تقواست و (هر کس) بنابر درجه ی تقوا، در نزد خدای متعال تکریم می شود، خداوند سبحان می فرمایند: ( إِنَّ أَكرَمَكُم عِندَ اللَّهِ أَتقاكُم) (همانا گرامی ترین شما در نزد خدا با تقواترین شماست)
از این رو آنچه در بقیه واجبات و سنن شرعی لازم است در آن لازم نیست. بنابراین مبنا در آن اقرار و حتی وجود نص در اثبات وجود معجزه برای انبیا و کرامات برای اولیا و صالحان است و اين چيزى است كه هیچ دو نفری از اهل اسلام در آن اختلاف ندارند. ولیکن کیفیت و نوعیت این امور ماوراء الطبیعه، به خداوند متعال باز میگردد.
پیامبر اسلام حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) اسلوب و روش خاص خود را داشت که آفریدگار جل جلاله در دعوت به سوی خدا به وی آموخته بود و حقا که به راستی و حقانیت بود، چنان که نفس شریف خود را در این زمینه و هر زمینه ای دیگر، شهر علم توصیف فرمود. برای این شهر تا ابد دری را باز گذاشته است و در هر زمان و به تناسب هر نسل از منبع این شهر، علم خود را بر آن نسل توزیع میکند. یکی از آن شيوه ها تغيير زبان گفت و گو و شيوه ی انتقال علوم و انديشه ها و نيز تغيير در نوع اعمال ماوراء الطبيعه و نحوه بروز آن بود و همه اينها به اذن و خواست خداوند متعال است.
حاشیه ها:
[1]- سوره ی الحجرات : آيه 13
منبع:
السيد الشيخ محمد الكسنزان الحسيني – موسوعة الكسنزان فيما اصطلح عليه اهل التصوف والعرفان .
