درخواست چیزی با فروتنی و تردید زمانی است که طالب احساس می کند چیزی را درخواست می کند که شایسته آن نیست، اما امیدوار است و در انتظار کرم کسی که از او درخواست کرده است، تا به آنچه می خواهد برسد. واقعیت امیدواری، تعلق قلب به چیزی است که در آینده به دست خواهد آمد و این تعلق به
اهل طریقت نفس را به سه دسته بر اساس آنچه در قرآن کریم آمده تقسیم می کنند: 1-نفس‌های متمایل به عالم علوی الهی: صاحبان این نفس ها مقربین نامیده می شوند و علم آن ها مجاهدت و ورزش های روحی و معنوی است. 2-نفس هایی که به دو سمت می گرایند: یک بار به سمت عالم علوی و بار
از آغاز پیدایش طریقت، اهل طریقت بر مطالعه‌ی دقیق نفوس اصرار داشتند. آنان روانشناسان بزرگی بودند که بر تأمل باطنی و مراقبت ذاتی تکیه می کردند، که بعدها به علوم نفسانی تبدیل شد. شیخ عارف نقش بزرگی در شناخت آفات نفوس مریدان و عیوب آن‌ها دارد و برای هر کدام از آن ها، مجاهدات، ریاضات و اورادی (اذکاری) مناسب
انسان ها از قديم بر این باور بودند، که انسان ها می میرند و از بین می روند و همین تمام ماجراست. اما ادیان آسمانی بر رستاخیز دوباره و حسابرسی اعمال تأکید کرده اند. اسلام نیز در آیات قرآن کریم به طور ویژه به زندگی آخرت، بهشت و احساس خوشبختی در آن، و جهنم و احساس عذاب و حسرت بر
باید نقاط را بر روی حروف بگذاریم در مورد مسئله ای که ممکن است به آن پرداخته شود و آن گفته ای است که بیان می کند احوال نفس بشری نیز توسط فلاسفه الهي تحلیل می شود و همچنین نظریه وحدت وجود نیز در افلاطونیسم نو و مکاتب فلسفی متاثر از آن وجود دارد. پس چگونه می توان بین
شکر، اعتراف به نعمت و سپاس منعم است و با شادی قلب به دست یابی نعمت، با خدمت اعضا به طاعت منعم و اعتراف بدان میسر می شود. شکر خلوص قلب در محبت منعم و اشتغال زبان به ذکر و ثنای اوست، به سخن دیگر، شکر دیدن منعم است نه دیدن نعمت و محبت آن . با شکر، وجود انسانی
از زمانی که متفکران و فلاسفه به اهمیت شناخت نفس پی بردند، روح را از نفس متمایز می ساختند و برای هر کدام حد و مرزی گذاشتند و اعمالی را به نفس یا روح نسبت می دادند و بر اساس اختلاف بین این دو برای هر کدام تعاریفی بیان کردند. از آنجا که قرآن جدا کننده حقیقی است به آنچه
نفس آخرین میدان پیکاری است که اهل طریقت پیروزمندانه یا شکست خورده، شتابان یا گریزان در آن به تاخت و تاز می پردازند. نفس رفیق فریبکاری است که تقوا و فجور در آن به تاخت وتاز مشغولند. نفس کلید نجات یا هلاکت است که خداوند فرمود: (ونفس وما سواها فالهمها فجورها وتقواها) ترجمه: ( قسم به نفس آن و آنچه
