به عبارت “خانه­ های ذکر” الفاظ متعددی از جهت شکل و مضمون در طول تاریخ اسلامی تعلق یافته است که همان معنی را دارند مانند زاویه(گوشه)، رشته، خانقاه و در آخر تکیه. پیش از آنکه این مفهوم در قرآن کریم بیاید اصطلاحی مربوط به “صفة مسجد” بوده است. در ادامه این الفاظ و مهم­ترین چیزی که به آن اشاره کردیم

حقیقتت این است که برای اصطلاح تکیه در سنت نبوی اصول بسیاری وجود دارد که می‌توان به آنها رجوع و از آنها استباط کرد از جمله فرموده‌های پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) این است: «چون بر باغ­های بهشتی گذر کردید در آنجا [از نعمتها] بخورید و بیاشامید.» پرسیدند: «باغ­های بهشتی چیست؟» فرمودند: «مجالس ذکر». معلوم است که در اسلام

وقتی کلام خداوند متعال نازل شد: «في بُيوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فيها اسْمُهُ: [این نور] در خانه هایی است که خدا اذن داده [شأن و منزلت و قدر و عظمت آنها] رفعت یابند و نامش در آنها ذکر شود» (1) از رسول خدا(ص) پرسیده شد: این خانه کجاست؟ فرمود: «خانه من و خانه فاطمه و علی» و چون

آیا از جهت اشتقاق میان «تکیه» و فعل عربی «اتکأ»، ارتباط لغوی وجود دارد؟ شایسته است به خطای رایج همه افرادی که با اصطلاح «تکیه» سروکار دارند اشاره کنیم؛ اغلب آنها فکر می‌کنند که این اصطلاح از فعل «اتکأ- یتکیء- اتکأ» گرفته شده است از این رو می‌گویند: «تکیه» محل و مکانی است که از این فعل ساخته شده است.

از آنجا که اصل توحید، همان ذکر کلمه «لا اله الا الله» است و از آنجا که «تکیه‌ها» همان اماکن ویژه‌ی این اطاعت هستند؛ یعنی – چنانکه قبلا بیان شد – اماکن ویژه برای ذکر خدا در شب و روز و علاوه بر این، محل ادای نمازهای واجب و مستحبی هستند پس این تکیه‌ها به حق، خانه‌های ذکر می‌باشند که

تکیه تکیه: محل ذکر و عبادت است. مکان قرار گرفتن رحمت الهی است چنانچه خداوند متعال فرمودند: «أنا جليس من ذكرني: من همنشین کسی هستم که مرا یاد کند» (1) تکیه: مکان کلام خداوندی است یعنی صحبت کردن با خداوند با ذکر است. مکانی برای کلام دنیوی یا سیاسی نیست. تکیه: مکان یگانگی و توحید است. تکیه: مدرسه معنوی است

خانقاه ­ها در قرن چهارم هجری در کشور­های ایران، شام و مصر رواج یافته و به صوفیان اختصاص یافتند. آنها در خوانقاه به عبادت می ­پرداختند. خانقاه­ ها اغلب در شهرها و کلان شهرها، به سبک مسجد بنا می­ شدند با این تفاوت که در آنها اتاق­هایی برای فقرا و صوفیان و اتاقی هم برای ادای اذکار و دعاهایشان وجود

به عقیده صوفیانه کسنزان، «هیئت ­ها» یا «تکیه ­ها» یکی از مهم­ترین ارکان طریقت به شمار می­روند؛ چرا که آنها آنچنان از ثمرات و نتایج ظاهری و معنوی­ برخوردارند که نمی­توان آن را به زندگی مسلمان سالک شیوه طریقت، محدود کرد؛ بدین سبب مشایخ طریقت (قدس الله اسرارهم العزیزة) همواره در راه ایجاد تکیه­ ها کوشیده و در حد امکان