صوفی واقعی پروردگارش را با چشم بصیرت می بیند. در هر چیزی که چشمش به آن بیفتد یا دستش آن را لمس کند، پروردگارش را می بیند. آری، پروردگارش و آثار قدرت او را می بیند پس از اعماق فلب ندا می دهد الله..الله. زیرا وقتی قلب های با ایمان با نورهای یقین می درخشند، متوجه می شوند که در
اخیراً نیاز جهان به کمال معنوی به طور چشمگیری افزایش پیدا کرده که نتیجه دوری از دینیست که خداوند متعال برای رفاه و اعتدال حالشان مقرر داشته است. دین آب جان و پادزهر روح انسان است که اگر آن را رها کند و روی برگرداند، با عطش شدیدی روبرو می شود که او را به ذات پروردگارش می کشاند
خطرات استفاده سیاسی و ضرورت رعايت انصاف تصوف اسلامی نمایانگر پدیده ای عمیق و گسترده با مظاهر و جلوه های متعدد در تاریخ و واقعیت اجتماعی و مدنی ماست. با این حال، نمی‌بینیم که تصوف جایگاه طبیعی خود را در فهرست اولویت‌های پژوهش علمی و تلاش فرهنگی داشته باشد و این امر دلایل مختلفی دارد. مهم ترین آن سخنرانی
شیخ ابو سعید الخراز می گوید: صبر کلمه ای برای معان ظاهر و باطن می باشد. در حیطه صبر ظاهری، این چهار مورد را داریم: اول: صبر در انجام واجبات خداوند متعال در هر حال: در سختی و رفاه، در سلامتی و بلا، خواسته یا ناخواسته. دوم: صبر بر هر چیزیست که خدای متعال آن را حرام ساخته است.
