نمونه هایی از خوارق عادات(۱) در طریقت کسنزانی
کار ضرب درباش(۲) شامل بسیاری از فعالیت ها است که مهم ترین آنها را می توان به شرح زیر خلاصه کرد:
- قرار دادن ابزار نوک تیز مانند سیخ و شمشیر در قسمت های مختلف بدن از جمله گونه ها، زبان، قاعده دهان، بازو، ماهیچه های سینه، شکم و نواحی مختلف. در بعضی از ضربه ها از عصای چوبی به جای ابزار فلزی استفاده می‌شود. شکی نیست که استفاده از وسیله چوبی دردناک تر و خطرناک تر است زیرا پارگی که در بافت بدن ایجاد می کند، بیشتر از پارگی جنس فلزی آن است؛ همچنین عصای چوبی اغلب دارای سطح نسبتا ناهموار و قطر نامنظم است.
- قرار دادن خنجر در طرفین مختلف استخوان های جمجمه با استفاده از چکش چوبی.جویدن و بلعیدن تیغ های استفاده نشده و تکه های شیشه شکسته ی لیوان های شیشه ای یا لامپ های فلورسنت. در این امر یک خطر اضافی وجود دارد و آن سمی بودن ماده ای است که لامپ ها از داخل با آن پوشانده شده اند.
- قرار دادن اعضای بدن در معرض آتش بدون ایجاد آسیب.
- مرید دست و زبان خود را در معرض نیش مارها و عقرب های سمی قرار می دهد. گاهاً مرید سر مار را می خورد یا عقرب را می بلعد.
- مرید جریان الکتریکی ناشی از ولتاژ متناوب ۲۲۰ ولت را بر بدن خود اعمال می کند.
- اینها مهم ترین فعالیت های ضرب درباش است که بیشترین تمرین را در بین مرید ها دارند. با این حال، گاهی فعالیت های دیگری نیز توسط برخی از مریدان انجام می شود؛ مرید تیغ تیز خنجر را چندین بار از روی زبانش رد کرده و بریدگی های عمیقی در آن ایجاد می کند یا شمشیری در گردن فرو می کند و دیگر فعالیت ها.
کرامتی که در فعالیت های ذکر شده در بالا گنجانده شده است این است که مرید آنها را بدون اینکه آسیبی ببیند انجام می دهد. این با وجود جراحات عمده ای است که اینها شامل می شوند.
فعالیت ها و اعضای بدن آسیب دیده، انجام بعضی از این فعالیت ها را بسیار خطرناک می کنند.
مرید در حین انجام این فعالیت ها دردی احساس نمی کند. گاهی احساس ورود جسم نوک تیز به بدن او مانند احساس برگرفته از طب سوزنی است. مرید خونریزی نمی کند، اگرچه انتظار می رود بسیاری از زخم هایی که رخ می دهند، در شرایط عادی، علت خونریزی شدید باشند. به این ترتیب، زخم‌های مرید در ناحیه زخم دچار التهاب نمی‌شوند.
مصونیت در برابر درد، خونریزی و التهاب تمام آن چیزی نیست که درباش را در رده ی خوارق قرار داده است، بلکه این است که تمام زخم های درباش به محض خارج شدن ابزار تیز از بدن تقریباً بلافاصله بهبود می یابند.
بیش از یک جنبه خارقی در این نوع شفا وجود دارد که اولین آن عبارت است از: سرعت بهبود زخم که بر خلاف مبانی تئوری پزشکی است و اصلا قابل توضیح نیست. اینجا قابل تاکید است که التیام جراحات با شفای هر نقضی در بدن که ممکن است با ورود آلت زخم کننده بوجود آمده باشد، همراه است.
از جلوه های خارق بودن درباش این است که مرید می تواند هر چند بار که بخواهد، بدون هیچ محدودیتی آن را تکرار کند. بنابراین نسبت موفقیت درباش به عنوان یک عمل خارق صد در صد است.
منبع: سید شیخ محمد کسنزان -موسوعه الکسنزان فیما اصطلح علیه اهل التصوف والعرفان – ج۷ ماده(خ ر ق) .
۱: مفرد آن: خارق العاده
۲: ریشه آن فارسی است. مخفف دورباش ، و آن نیزه ٔ کوچک دو شاخه ای است که پیش سواری ملوک برند تا مردم آنرا دیده ، از راه دور شوند.
