تکیه
تکیه: محل ذکر و عبادت است. مکان قرار گرفتن رحمت الهی است چنانچه خداوند متعال فرمودند: «أنا جلیس من ذکرنی: من همنشین کسی هستم که مرا یاد کند» (۱)
تکیه: مکان کلام خداوندی است یعنی صحبت کردن با خداوند با ذکر است. مکانی برای کلام دنیوی یا سیاسی نیست.
تکیه: مکان یگانگی و توحید است.
تکیه: مدرسه معنوی است برای آموزش مریدان جهت تقرب به خداوند، مهیا ساختن روح آنان برای رسیدن به مراتب ولایت در نزد خداوند متعال و رسیدن به مرتبه جاودانگی.
تکیه: مدرسه اصلاح روحی است که در آن درس ایمان و استقامت به طور عملی تدریس میشود.
تکیه: مدرسه ای تربیتی – اخلاقی است برای تزکیه جانها و تطهیر دلها از پلشتی ها.
تکیه: مدرسه ای دینی جهت آموزش دادن امور دینی از جهت فقه و تصوف به مردم.
تکیه: مدرسه ای ارشادی است برای آموزش اصول امر به معروف و نهی از منکر به مریدان با دست، زبان و قلب تا حد امکان.
تکیه: خانه حقیقی برای مرید است زیرا او را به آخرت وصل میکند و به وی انگیزه میدهد که برای آنجا آماده شود.
تکیه: بهشت است، مکانی است که بهشت با باغ ها، زیبایی و نعمت هایش در آن تجلی می یابد.
تکیه: اولین و آخرین خانه برای مرید است؛ به این معنا که اولین خانه یا مکانی است که مرید به هنگام رجوع به سمت خداوند تبارک و تعالی آن را قصد میکند و آخرین منزلگاهی است که بوسیله آن به به غایت خود میرسد و به خانه دیگری نیاز ندارد.
تکیه: مکان بخشش، کرم و سخاوت نبوی است زیرا محل حلقههای ذکر است و حلقه الذکر همانگونه که [پیامبر صلی الله علیه] فرمود: باغ بهشت است. براساس فرموده خداوند پیرامون بهشت و اهالیش، آنجا محلی جهت اجابت دعا است: «لَکُمْ فیها ما تَشْتَهی أَنْفُسُکُمْ وَلَکُمْ فیها ما تَدَّعونَ: در آن است هر آنچه میپسندید و آنچه را که بخواهید» (۲)
تکیه: مکانی جهت تجلی امنیت روحی الهی است به همین دلیل بر مریدان است که به طور مستمر در آن حضور یابند تا دلهایشان با ذکر و نور خداوندی روشن شود.
تکیه: مکان تجلی الهی است.
پاورقی
۱- کشف الخطاء۱/۲۰۱-۲۰۲
۲- فصلت: ۳۱
منبع
شیخ محمد کسنزان حسینی – موسوعه الکسنزان فیما اصطلح علیه اهل التصوف والعرفان –
ج۴ ماده (ت ک ی ه ).
