اصطلاح ( افق، آفاق)

اصطلاح آفاق

در لغت :

۱- خط دایره مانندی كه هر كس به آن نگاه كند می پندارد كه آسمان به زمین پیوسته است.

۲-اندازه و حد اطلاع و معرفت

در قرآن كریم این كلمه 3 بار آمده است. مثلاً خداوند می فرماید ( : هو بِالْأُفُقِ الْأَعلَى نجم _7)

یعنی: در حالى كه او در افق اعلى بود

در اصطلاح صوفی

شیخ اكبر محی الدین عربی می فرماید، افق اعتدال است و انسان به آن خاطر كه به او نوعی زندگی داده شده كه تنها با نگاه كردن به افق یعنی همان چیز كه قلب با آن روبرو است در حال اعتدال باقی می ماند، هر گاه به چیزی غیر از افق نگاه كند از اعتدال خارج می شود. شیخ عبدالغنی نابلسی می گوید : آفاق اصل همه اصل هاست. ماده بی صورت و شكل همه چیز است. ماده همه محسوسات و معقولات است ( یعنی همه چیز هائی كه حس یا عقل آن را درك میكند).

در اصطلاح كسنزان

افق اعلی : افق اعلای همه چیز حضرت رسول اعظم است. زیرا او حقیقت در برگیرنده همه چیز غیر از خدای تعالی است. كسانی كه خدا آنها را با این سخن مورد اشاره قرار می دهد ( أَم كُنْت منَ الْعالینَ 75_ص) یعنی: یا از (جمله ) برترى جویانى تا پایینترین مرتبه و جودی و معرفتی. پس هر چیزی كه در نزد خداوند انسان و جن و فرشته نامیده می شود؛ ما آنرا می بینیم یا نمی بینیم از بودن در تحت افق او خارج نمی شوند، زیرا او افق اعلی است

افق مبین : آن جنبه از حضرت نورانی محمدی است كه در صورت مشایخ كامل (ق ) با عالم روبرو است. او نخستین منزلگاه كوچ مرید از دنیا و نقطه آغاز پرواز او به سوی افق اعلی است .