در لغت :
خوش رفتاری و اخلاق. ادب کردن ، تهذیب و پاک کردن و پیروی و اقتدا
در قرآن کریم، کلمه ادب در قرآن نیامده است اما در ضمن معنی خلق به کار رفته است و همانطور که خدای تعالی می فرماید : ( وَإِنَّکَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِیمٍ -قلم/۴ ) و یقیناَ تو دارای خلق و خوی بزرگی هستی .
از ابن مسعود نقل شده است که پیامبر(ص ) فرمود: خداوند مرا ادب کرد و ادبم را نیکو ساخت و آنگاه مرا به بزرگوای های اخلاق امر فرمود و همچنین فرمود : فرزندان خود را بزرگ و گرامی داشته باشید و ادبشان را نیکو سازید
در اصطلاح صوفی
امام علی (ع) می فرماید : آداب یعنی خلعتهای نو به نو. شیخ سری سقطی میفرماید : ادب ترجمان عقل است
اصطلاح کسنزان
آداب : احوال ربانی است آداب اولین احوال نورانی است که مرید از روحانیت شیخ خود کسب میکند (و مکارم اخلاق) نامیده میشود. هنگامی که مرید در درون خویش با نیروئی روبرو می شود که او را وا می دارد تا حق هر زمان و مکان را ( در انجام عبادات و..) به جا آورد استحقاق آن را می یابد تا ادب هائی را بدون اختیار و سختی دریافت کند و با استمرار سلوک در راه طریقت و ادامه داشتن تأثیر این احوالات در مرید صفات او تغییر کرده و از مرتبه دنیا به مرتبه احسن تقویم که مرتبه ربانی و یا خلق عظیم نام دارد ارتقاء پیدا میکند
ادب طریقت : تسلیم کامل در برابر شیخ طریقت به این اعتبار که او پدر روحی مریدان است.
