آخرت جهانی است که در آن روح از اسارت ماده رها می شود تا در هستی مطلق در حال یقین و یا به عبارت دیگر با حقایق الهی نامتناهی زندگی کند اولیاء خدا آن را میبینند و در آن زندگی می کنند زیرا آنان نفس خود را به مرگ معنوی و پیش از آنکه به مرگ طبیعی بمیرند از طریق مجاهده و عبادت می رانده اند و به این سخن عمل کرده اند ( که بمیرید پیش از آنکه بمیرید) .
از این رو آنان با مرگ طبیعی نمی میرند بلکه از حالتی به حالت دیگر و از جهانی به جهانی منتقل میگردند آنان با آخرت در دنیا هستند و با دنیا در آخرت و از هیچکدام جدا نمی شوند زیرا آنها پیکره های صمدانی و چلچراغ های نورانی هستند که به خدا بر پا هستند. پس هر کس به مرحله حقایق برسد به آخرت و یا حقیقت یقینی ابدی دست یافته است پس آخرت آغاز انجام و نهایت خلود ابدی است.
