اشاره قرآن به اصطلاح تکیه

از آنجا که اصل توحید، همان ذکر کلمه «لا اله الا الله» است و از آنجا که «تکیه‌ها» همان اماکن ویژه‌ی این اطاعت هستند؛ یعنی – چنانکه قبلا بیان شد – اماکن ویژه برای ذکر خدا در شب و روز و علاوه بر این، محل ادای نمازهای واجب و مستحبی هستند پس این تکیه‌ها به حق، خانه‌های ذکر می‌باشند که در قرآن کریم و کلام خداوند متعال به آنها اشاره شده: «في بُيوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فيها اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فيها بِالْغُدُوِّ والْآصالِ رِجالٌ لا تُلْهيهِمْ تِجارَةٌ وَلا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَإِقامِ الصَّلاةِ وَإيتاءِ الزَّكاةِ يَخافونَ يَوْماً تَتَقَلَّبُ فيهِ الْقُلوبُ والْأَبْصارُ: در خانه‌هایی که خداوند اجازه داده است که در آن گفته شود و نام او در آن ذکر شود و در آن صبح و شب خداوند را تسبیح گویند. پاکمردانی که هیچ کسب و تجارت آنان را از یاد خدا و به پا داشتن نماز و دادن زکات غافل نگرداند و از روزی که دل و دیده‌ها در آن روز حیران و مضطرب است ترسان و هراسانند.». (1)

بر این اساس و بر اساس تعریف قرآن کریم، تکایا، خانه‌هایی برای ذکر هستند که به اذن خداوند تبارک و تعالی در آن تمام آداب و رسوم اسلامی برپا می‌گردد و هدف از آن رساندن مسلمانان به بالاترین مراتب کمال ایمانی است که در نتیجه او را به خداوند تبارک و تعالی نزدیک می‌سازد.

پاورقی

1- نور: 36/37

منابع

شيخ محمد کسنزان – موسوعة كسنزان فيما اصطلح عليه اهل التصوف والعرفان – ج4 ماده (ت ك ي ة).